Nowoczesne technologie wspomagają osoby z dysfunkcją wzroku w zdobywaniu wiedzy, podczas pracy zawodowej, a także w czasie wolnym, gdy próbują złapać oddech po ciężkim dniu. O tym, że zwykły komputer, wyposażony w odpowiednie oprogramowanie, może być doskonałym, wielofunkcyjnym narzędziem dla ludzi niewidomych i słabo-widzących, w dużej mierze dzięki licznym kampaniom społecznym, ale też samym niewidomym, którzy coraz częściej wychodzą z domu i podejmują aktywne życie społeczne, wiedzą już także ludzie widzący.
Chyląc czoła przed nowoczesnymi technologiami, nie należy zapominać jednak, jak ważne jest opanowanie podstawowych kompetencji potrzebnych osobie niewidomej do samodzielnego życia, a więc umiejętności orientacji przestrzennej i samodzielnego poruszania się. Nauka tychże jest procesem długotrwałym, przebiegającym wielotorowo, opanowanie ich pozwala, jednak, na uzyskanie niezależność.
Nowoczesne technologie wychodzą naprzeciw osobom niewidomym, które zmagają się z poruszaniem się po ciągle się zmieniającym i ewidentnie podporządkowanym widzeniu środowisku. Bezpieczne poruszanie się ułatwiają laserowe laski, zabłądzeniu zapobiegają nawigatory GPS, etc. Wszelkiego rodzaju nowinki techniczne w połączeniu z wiedzą nabytą na szkoleniach z orientacji przestrzennej, prowadzonych według dobrze opracowanych metod, mogą umożliwić osobie niewidomej poruszanie się po nawet całkowicie nieznanym otoczeniu.
W związku z powyższym, postanowiliśmy poruszyć kwestię orientacji przestrzennej i zaproponować Czytelnikom nowe, świeże spojrzenie na kwestie samodzielnego poruszania się osób z dysfunkcją wzroku. Mamy nadzieję, że omawiane w numerze problemy będą przyczynkiem do rozpoczęcia dyskusji na temat możliwości połączenia tradycyjnych metod nauczania z tymi innowacyjnymi oraz implementacji nowoczesnych technologii w proces nauczania samodzielności.
Joanna Piwowońska
Redaktor Naczelny
Partnerzy
