Artykuł: Rozpoczęcie pracy z programem Internet Explorer 8 i 9 przy użyciu screenreaderów

Program Internet Explorer to jedna z najbardziej popularnych przeglądarek dla systemu Windows. Jest ona opcjonalnie włączanym składnikiem systemów Microsoftu. Użytkownicy Windowsa XP mogą zaktualizować program tylko do wersji 8.0, użytkownicy Windows Vista do wersji 9.0. W Windows 7 w najnowszych laptopach i netbookach powinien już być on preinstalowany w wersji 9. Osoby, które zakupiły Windows 7 w wersji Box lub OEM z komputerem przed pojawieniem się Internet Explorera 9 w wersji pełnej mogą zaktualizować przeglądarkę poprzez Windows Update.

Wszyscy, którzy korzystają z Windowsa XP z programem Jaws w wersji 9.0.2169, mogą zaktualizować Internet Explorer do wersji 8.0, lecz niższe wersje Jaws pracują tylko z wersją 7. lub 6. Użytkownicy Jaws’a w wersji 12.0.1612 i wyższych na Windows Vista i Windows 7 mogą aktualizować program do wersji 9.

Ci, którzy pracują z programem Window-Eyes 7.5.x, mogą zaktualizować Internet Explorer do najnowszej, dopuszczalnej w używanym systemie operacyjnym, wersji. Użytkownicy Window-Eyes w wersjach od 7.02 do 7.2, pracujący z systemem Windows 7 lub Windows Vista, powinni używać wersji 8.

Wszystkim entuzjastom NVDA polecam pobranie najnowszej wersji tak screenreadera, jak i przeglądarki. Osoby, które nadal używają przestarzałej wersji 6. powinny uaktualnić screenreader oraz przeglądarkę do najwyższej wersji obsługiwanej przez ich system operacyjny. Wersja 6. programu Internet Explorer zawiera wiele luk groźnych dla bezpieczeństwa danych, a także innych użytkowników sieci Internet.

Ze względu na użytkowników Windows XP, wstępna konfiguracja zostanie omówiona na przykładzie Internet Explorer 8, gdyż sam kreator konfiguracji nie różni się zbytnio w obu wersjach. Różnice między wersjami 9. i 8. zostaną opisane w dalszej części artykułu.

Pierwsze uruchomienie, czyli kreator ‘Konfigurowanie programu Windows Internet Explorer 8’

Gdy, po zakupie laptopa lub netbooka, po raz pierwszy uruchamiamy tę przeglądarkę, otwiera się kreator konfiguracji programu Internet Explorer.

W pierwszym oknie konfiguracji program proponuje ustawienie wstępnych opcji. Można wybrać przycisk ‘Dalej’ lub ‘Zapytaj mnie później’. Wybranie opcji ‘Zapytaj mnie później’ spowoduje, że po restarcie komputera i uruchomieniu przeglądarki kreator wyświetli się ponownie.

Jeżeli zdecydujemy się na ustawienie opcji i wybierzemy ‘Dalej’, naszym oczom ukaże się kolejne okno, w którym proponowane jest włączenie usługi ‘Sugerowane witryny’. Działa ona w ten sposób, że na podstawie historii przeglądanych przez użytkownika witryn sugeruje inne – podobne. Dla przykładu, gdy często korzystamy z różnego rodzaju encyklopedii, podpowiada inne witryny tego typu, np. Wikipedię, Wielką Internetową Encyklopedię Multimedialną itd. Polecam wyłączenie tej usługi, gdyż sami możemy szukać tego, czego chcemy lub poprosić kogoś o pomoc, a dodatkowa wtyczka może spowolnić działanie przeglądarki.

W trzecim oknie program prezentuje domyślnego dostawcę wyszukiwania, informuje, czy włączone są aktualizacje dostawców wyszukiwania, wyświetla listę aktualnie zainstalowanych akceleratorów, a także raportuje o stanie filtru Smart Screen i widoku zgodności wraz z jego aktualizacjami. Jeśli z jakichś względów nie chcemy przechodzić kreatora, możemy wybrać opcję ‘Użyj ustawień ekspresowych’, a następnie wcisnąć przycisk ‘Zakończ’. Proponowane ustawienia to:

• domyślny dostawca wyszukiwania: Bing,

• akceleratory: ‘Blog w ramach usługi Windows Live’ i ‘Korzystaj z poczty w usłudze Windows Live’,

• stan filtru Smart Screen: włączony,

• aktualizacje dostawców wyszukiwania i widoku zgodności: pobierane.

Po wybraniu przycisku ‘Zakończ’ kreator zostaje zamknięty i ładuje się domyślna dla Internet Explorera strona główna MSN. Ustawienia opisane powyżej można w każdej chwili zmienić.

Jeżeli zdecydujemy się na opcję ‘Wybierz ustawienia niestandardowe’, to przycisk ‘Dalej’ przeniesie nas do kolejnych okien kreatora, w których to można zmodyfikować wymienione w trzecim oknie ustawienia.

Następne okno kreatora proponuje nam wybranie domyślnego dostawcy wyszukiwania. Dostawca wyszukiwania to rodzaj dodatku do programu Internet Explorer, który umożliwia odnalezienie różnych fraz, słów i zdań w serwisie udostępnianym przez wybranego dostawcę. Proponowana przez Microsoft wyszukiwarka Bing jest dobra, jednak sprawdza się ona głównie w Stanach zjednoczonych i innych krajach anglojęzycznych. Aby zmienić domyślnego dostawcę wyszukiwania, wybieramy przycisk ‘Po zakończeniu instalacji pokaż stronę sieci Web, na której będzie można wybrać więcej dostawców wyszukiwania’. Jeśli ktoś zdecyduje się pozostać przy wyszukiwarce Bing, należy wybrać przycisk ‘Zachowaj aktualnego domyślnego dostawcę wyszukiwania’ i wcisnąć ‘Dalej’. W zależności od wyboru, po zakończeniu kreatora Internet Explorer wyświetli stronę galerii dodatków, z której będzie można doinstalować innych dostawców wyszukiwania, lub pominie całkowicie ten krok.

Następnym krokiem jest instalacja aktualizacji obecnie działających w przeglądarce dostawców wyszukiwania. Zalecam jej włączenie, gdyż zawsze niesie to ze sobą nowe usprawnienia, poprawia komunikację dodatku przeglądarki z serwisem i samo wyszukiwanie. Polecenie to nie pobiera nowych dostawców wyszukiwania, jedynie aktualizuje już istniejących. Aby włączyć te aktualizacje, wybieramy opcję ‘Tak. Chcę pobierać aktualizacje.’ i wciskamy przycisk ‘Dalej’.

W tym oknie można zdecydować, czy Internet Explorer ma pozostawić aktualnie zainstalowane, domyślne akceleratory, wymienione w opisie okna trzeciego, czy wyświetlić stronę galerii dodatków Internet Explorer, z której można pobrać więcej akceleratorów. Można także wyłączyć używanie dodatków typu akcelerator. Akceleratory pozwalają na szybsze wykonanie często używanych funkcji, takich jak zmapowanie adresu do konkretnego linku zaznaczonego na stronie, wysłanie do tłumacza Google zaznaczonego fragmentu tekstu. Nie są one tak intuicyjne, jak ich niektóre odpowiedniki dla przeglądarki Mozilla Firefox, więc polecam ich wyłączenie. W przeglądarce Microsoftu to rozwiązanie służy głównie osobom widzącym, ewentualnie słabowidzącym, jeśli klikają i poruszają się precyzyjnie przy pomocy myszy. Akceleratorów przydatnych niewidomym jest niewiele, a działających zgodnie z założeniem, tj. przyspieszających niektóre czynności, nie znam wcale. Kto będzie chciał potestować, może wybrać opcję ‘Po ukończeniu instalacji wyświetl stronę sieci Web, na której można wybrać więcej akceleratorów’. Większości użytkowników polecam jednak wybranie ostatniej, trzeciej opcji, czyli ‘Wyłącz wszystkie akceleratory zawarte w programie Internet Explorer’. Uwaga, wybranie tej opcji nie powoduje całkowitego usunięcia domyślnych dodatków typu akcelerator, a tylko ich wyłączenie.

Po wciśnięciu przycisku ‘Dalej’, kreator przechodzi do kolejnego okna konfiguracji. Tutaj program pyta o włączenie filtru Smart Screen. Zalecam jego włączenie początkującym i zaawansowanym użytkownikom. Filtr Smart Screen wraz z programem zabezpieczającym chroni użytkownika przed witrynami wyłudzającymi informacje, podszywającymi się pod witryny sklepów, banków itd. Filtr ten sprawdza również, czy pobierane przez nas pliki są potencjalnym zagrożeniem. Jeszcze nigdy nie zablokował mi pobieranych przeze mnie na żądanie plików, jedynie pytał o niektóre pliki wykonywalne (exe), ponieważ nie wiedział, czy program jest bezpieczny. Nie jest to uciążliwe i wymaga jednorazowego potwierdzenia dla każdego pliku, w przypadku którego filtr nie podejmuje akcji automatycznie, a może naprawdę pomóc. Polecam więc wybranie przycisku ‘Włącz filtr Smart Screen (zalecane)’.

W ostatnim już oknie kreatora ‘Konfigurowanie programu Windows Internet Explorer 8’ pojawia się pytanie o to, czy ma on używać aktualizacji listy widoku zgodności. To nowa funkcja tej przeglądarki, wprowadzona od wersji 8. Umożliwia ona poprawne otwieranie i przeglądanie stron napisanych dla starszych wersji przeglądarek, takich jak Internet Explorer 7 i niższych oraz Firefox poniżej wersji 3.0. Zachęcam do włączenia tej funkcji, gdyż wiele witryn, w tym z przydatnymi skryptami dla niewidomych dla starszych wersji popularnych screenreaderów, jest wyświetlanych właśnie w widoku zgodności. Wymuszenie wyświetlania niektórych nowych witryn w tym widoku może uprościć ich konstrukcję, a tym samym przeglądanie ich przy użyciu programów odczytu ekranu, może też znacznie przyspieszyć surfowanie po Internecie, ponieważ odfiltrowuje niektóre funkcje Java Script, najnowsze nie zawsze dostępne elementy pisane w języku PHP, Java i innych. Może się zdarzyć, że strona wyświetla się nieprawidłowo w widoku zgodności, ponieważ program blokuje jakiś ważny element. W takim przypadku należy wyłączyć widok zgodności dla strony, na której występują problemy. Microsoft prowadzi listę witryn i stron, dla których Internet Explorer włącza widok zgodności. W tym oknie możemy zdecydować, czy aplikacja ma korzystać z tej listy, czy użytkownik sam będzie definiować swoją listę. Aktualizacje widoku zgodności pojawiają się w Windows Update w systemie Windows XP, w Windows Vista i 7 są częścią aktualizacji Internet Explorera. Pobieranie aktualizacji listy widoku zgodności można włączyć i wyłączyć w dowolnym momencie.

W tym oknie dialogowym wciskamy przycisk ‘Zakończ’, aby zamknąć okno kreatora. Jeśli użytkownik wcześniej zdecydował, że chce po zakończeniu konfiguracji wyświetlić stronę z akceleratorami i dostawcami wyszukiwania, to strona ta wyświetli się właśnie teraz.

Instalacja zalecanych dodatków dla Internet Explorer 8 i 9

Po przejściu przez kreator zgodnie z moimi zaleceniami i zamknięciu go,otworzy się strona galerii dodatków Internet Explorer: http://www.iegallery.com/pl-PL/addons?callback=true&featuretype=2. Stanie się to tylko jeśli nie wybraliśmy zachowania domyślnych akceleratorów i aktualnego dostawcy wyszukiwania. Jeżeli dokonaliśmy takiego wyboru, możemy w każdej chwili przejść do tej strony samodzielnie, wklejając do przeglądarki adres: http://www.iegallery.com/pl-PL/addons. Drugi sposób to wejście na stronę dodatków poprzez interfejs programu. Aby to zrobić, otwieramy menu ‘Narzędzia’ przy pomocy skrótu Alt+n i z menu wybieramy polecenie‘Zarządzaj dodatkami’. Następnie w oknie dialogowym odszukujemy polecenie ‘Paski narzędzi i rozszerzenia’, klawiszem tabulatora przechodzimy do łącza ‘Znajdź więcej pasków narzędzi i rozszerzeń…’ i zatwierdzamy je Spacją. Zostanie załadowana dokładnie ta sama strona która otwiera się po zakończeniu kreatora.

Dodawanie dostawców wyszukiwania i ustawianie domyślnego dostawcy wyszukiwania

Otwarta strona nie jest wzorem dostępności, dlatego instalację dostawcy wyszukiwania opiszę na przykładzie najpopularniejszej wyszukiwarki Google.

Zastrzegam też, że treści, umiejscowienie linków i stosowana na stronie terminologia mogą ulegać okresowym zmianom, więc oprócz postępowania krok w krok za instrukcją, proponuję przeczytanie strony za pomocą funkcji czytania ciągłego lub strzałek. Użytkownicy Jaws’a i NVDA powinni wcisnąć Insert +F7, aby otworzyć listę łączy, a następnie przejść po liście, używając literki ‘W’, do linku o treści ‘Wyszukiwarka Google’. Dodatkowo użytkownicy NVDA w polu edycyjnym filtru, w oknie lista łączy mogą wpisać słowo ‘Google’, wtedy lista zostanie odfiltrowana i wyświetlą się tylko linki z tym słowem w treści. Pierwszym linkiem jest właśnie wyszukiwarka Google. Procedura dla korzystających z Window-Eyes jest taka sama, jak dla użytkowników Jaws, tylko skrót do listy elementów to Insert+tab. Po przeładowaniu strony literką ‘h’ odszukujemy nagłówek wyszukiwarka Google (wszystkie screenreadery – ten sam skrót), przechodzimy strzałką do linku ‘Dodaj do programu Internet Explorer’. W oknie dialogowym ‘Dodawanie dostawcy wyszukiwania’ możemy zaznaczyć dwa pola wyboru: jedno, które ustawia Google’a jako domyślnego dostawcę wyszukiwania i drugie, określające, czy program ma używać sugestii od tego dostawcy wyszukiwania. Sugestie nie są dostępne w każdej wyszukiwarce. Nie przedstawia ich np. Bing. Mechanizm sugerowania polega na tym, że wpisując część frazy lub słowa, możemy wcisnąć strzałkę w dół, aby usłyszeć propozycje podpowiedzi wpisów do wyszukania. Jeśli wpiszemy w pole wyszukiwania Internet Explorer słowo: „flash”, to wciskając strzałkę w dół i używając sugestii od Google usłyszymy „flash player”. Słowo „player” zostanie dopisane do pola wyszukiwania, jeśli wynik nie pasuje do tego, co chcemy znaleźć, można przesuwać się strzałką w dół po liście sugestii lub skasować słowo „player” i wpisać własną treść. Jeśli akceptujemy dodanie Google do listy dostawców wyszukiwania Internet Explorera, wciskamy przycisk ‘Dodaj’. Aby zmienić dostawcę wyszukiwania, należy w Internet Explorer otworzyć menu ‘Narzędzia’, wybrać polecenie ‘Zarządzaj dodatkami’, a następnie zaznaczyć przycisk ‘Opcje dostawcy wyszukiwania’, przejść do listy dostawców i wybrać tego, którego chcemy ustawić jako domyślnego, a na koniec użyć przycisku ‘Ustaw jako domyślne’. Jeśli dostawca jest już zdefiniowany jako domyślnym, przycisk nie pojawi się pod kursorem. Google nie jest oczywiście jedynym dostawcą wyszukiwania. Na stronie galerii dodatków do Internet Explorer jest wiele innych dodatków tego typu np. wyszukiwarka Wikipedii, Interii, usługi serwisów społecznościowych nk.pl czy Facebook’a. Google jest jednak wyszukiwarką uniwersalną, dlatego została wymieniona w przykładzie.

Instalacja Adobe Flash Player

Flash Player to jeden z podstawowych dodatków, bez którego przeglądanie Internetu może być utrudnione, pojawią się np. problemy z oglądaniem clipów w portalu youtube, otwieraniem wielu witryn i stron opartych w większości na kodzie Flash. Aby zainstalować Flash Playera, trzeba wejść na stronę: http://get.adobe.com/pl/flashplayer/otherversions/, na liście rozwijanej wybrać system operacyjny i przeglądarkę (Internet Explorer czy inne). Na tej stronie należy też odznaczyć pole wyboru z propozycją instalacji paska narzędzi Google Toolbar, aktywować link ‘Pobierz teraz’ i postępować zgodnie z wyświetlonymi instrukcjami. Kroki mogą się nieco różnić, w zależności od wersji systemu i jego ustawień.

Instalacja środowiska uruchomieniowego Java

Java, obok Flasha, jest kolejnym standardowym językiem, w którym pisane są aplikacje internetowe i strony. Zainstalowanie środowiska Java pozwoli odczytywać pełną zawartość stron, a także korzystać z aplikacji napisanych w języku Java pod kontrolą systemu Windows. Aby zainstalować środowisko uruchomieniowe Java (ang. Java run time environment – w skrócie JRE) trzeba wejść na stronę www.java.com/pl/

Na tej stronie wybieramy link ‘Bezpłatne pobieranie oprogramowania Java’, a następnie po przeładowaniu się nowej strony link ‘Zgadzam się. Rozpocznij pobieranie’. Do kontynuowania instalacji wymagane jest ciągłe połączenie z Internetem, ponieważ w czasie trwania instalacji instalator ściąga komponenty z sieci. Istnieje jednak możliwość pobrania instalatora Java dla komputerów z jakichś powodów niepołączonych z Internetem, więcej instrukcji na stronie: http://www.java.com/pl/download/help/windows_offline_download.xml

Użytkownicy 64-bitowych wersji systemów Windows Vista i 7 powinni zajrzeć na tą stronę http://www.java.com/pl/download/faq/java_win64bit.xml

Dodam tylko, że warto zainstalować obie wersje, tzn. Javę 64-bitową i Javę 32-bitową. Dziś już większość treści w Internecie jest kompatybilna z 64-bitowymi przeglądarkami, więc korzystanie z 64-bitowej wersji Internet Explorera może okazać się szybsze i wydajniejsze, zwłaszcza na szybkich łączach internetowych.

Instalacja Java AccessBridge 2.0.2 – pośrednika między screenreaderem a okienkami Java

Niestety samo środowisko Java nie wystarczy użytkownikom screenreaderów. Jest ono tylko wirtualną platformą dla aplikacji Java i umożliwia ich poprawne działanie w systemie. To Java AccessBridge przekształca obiekty programów Java w kontrolki zrozumiałe i dostępne dla programów odczytu ekranu. Nawet po zainstalowaniu Java AccessBridge wiele z aplikacji i okienek Java wyświetlanych w systemie i Internecie pozostaje niedostępnych.

Poniższa instrukcja umożliwia obsługę środowiska Java przez Java AccessBridge tylko użytkownikom NVDA i Jawsa. Użytkownicy Window-Eyes 7.02 i nowszych powinni doinstalować specjalny skrypt/dodatek, który umożliwia skorzystanie z Java AccessBridge 2.0.2. Instalacja skryptu zostanie opisana po omówieniu instalacji Java AccessBridge. Jeśli ktoś używa wszystkich trzech screenreaderów lub zestawu NVDA i Window-Eyes albo Jaws i Window-Eyes, to, z własnego doświadczenia, ostrzegam, że nawet ze skryptem obsługa okienek Java w Window-Eyes jest dużo mniej efektywna i komfortowa od tej z Jawsem czy NVDA. Ponadto Window-Eyes ingeruje w pliki Java AccessBridge, przez co użytkownik musi podjąć decyzję, czy chce korzystać z Javy w Window-Eyes, czy w innym screenreaderze. Programy NVDA i Jaws nie pozostają w takim konflikcie i korzystają z plików Java AccessBridge, udostępnianych przez firmę Oracle.

Aby pobrać Java AccessBridge w wersji 2.0.2, należy otworzyć link http://download.oracle.com/otn-pub/java/accessbridge/2.0.2/accessbridge-2_0_2-fcs-bin-b06.zip.

W pobranym pliku skompresowanym .zip znajdują się zarówno pliki dla 32-bitowej wersji Java, jak i wersji 64-bitowej. Java AccessBridge 2.0.2 w przeciwieństwie do poprzedników nie posiada klasycznego instalatora, a pliki należy kopiować ręcznie. Starsze wersje nie obsługują 64-bitowych systemów operacyjnych. Wszystkim, którzy chcą bez rozpakowywania kopiować pliki z tego folderu skompresowanego, polecam otwarcie go bezpośrednio w Eksploratorze Windows. Jeśli ktoś ma ustawione otwieranie archiwum .zip w innym programie, np. WinRARze lub 7zip, polecam uprzednie wypakowanie plików do pustego folderu, otwarcie go w jednym oknie, natomiast w drugim okienku eksploratora, otwieranym z polecenia ‘Uruchom’ wklejanie plików. To znacznie przyspieszy kopiowanie koniecznych do działania Java AccessBridge elementów.

Pierwszy krok procedury, którą opiszę poniżej, będzie zawsze taki sam. Należy otworzyć okno ‘Uruchom’ klawiszami Windows+r, wklejać bez cudzysłowów wypisane ścieżki do folderów i kopiować nazwy plików, które je poprzedzą. Dla wygody i ustrzeżenia się przed błędem, po każdym wklejeniu pliku polecam zamknięcie okna folderu. Gdy przed ścieżką folderu docelowego wymienione są dwie nazwy plików obok siebie, polecam kopiowanie ich jednocześnie. Jeśli ktoś ma zainstalowaną inną wersję Java Runtime Environment, np. wersję 6., a nie 7., choć obecnie siódemkę proponuje automatycznie strona java.com, to zamiast wpisywać ‘jre7’ w oknie ‘Uruchom’ należy wpisać ‘jre6’. Ponadto w systemach Windows 7 i Windows Vista, od kilku najnowszych aktualizacji Java 7, AccessBridge jest wbudowany w instalator środowiska uruchomieniowego Java. Instrukcja uruchomienia Java AccessBridge w najnowszych wersjach Java 7 w systemach Vista i 7 pojawi się tuż pod opisem ręcznego kopiowania plików dla użytkowników, którzy z jakichś względów będą korzystać z wersji Java 6 lub początkowych wersji 7, która wymaga ręcznego kopiowania plików.

Procedura dla 64-bitowych wersji Java jest podobna, różni się jedynie ilością i nazwami plików, a także lokalizacjami folderów docelowych. Nie można w systemie 32-bitowym kopiować plików, które mają w nazwie cyfry 32, ale te pliki, które żadnych cyfr w nazwach nie mają. Pozornie kopiowanie pliku z cyframi 32 w systemie 32-bitowym wydaje się sensowne, jednak są to pliki dla systemu 64-bitowego. Java 32-bitowa może być zainstalowana w systemie 64-bitowym, ale nie odwrotnie.

Instalacja Java AccessBridge 2.0.2 dla 32-bitowych systemów operacyjnych Windows

Należy skopiować plik o nazwie ‘WindowsAccessBridge.dll’ i wkleić go do folderu o następującej ścieżce: ‘%systemRoot%\system32’. Kolejne dwa pliki, czyli: ‘JavaAccessBridge.dll’ i ‘JAWTAccessBridge.dll’ trzeba wkleić do następującej lokalizacji ‘%ProgramFiles%\java\jre7\bin’.

Trzeci plik ‘accessibility.properties’ należy skopiować do ‘%ProgramFiles%\java\jre7\lib’.

Kolejne, potrzebne w tej wersji, pliki czwarty i piąty o nazwach ‘access-bridge.jar’ i ‘jaccess.jar’ powinny znaleźć się w folderze ‘%ProgramFiles%\java\jre7\lib\ext’.

To wszystkie wymagane pliki dla systemów 32-bitowych.

Instalacja Java AccessBridge 2.0.2 dla 64-bitowych systemów operacyjnych Windows

Na początek bardzo ważna uwaga. Jeśli ktoś zainstalował tylko Java w wersji 32-bitowej na 64-bitowym systemie Windows 7 lub Windows Vista, to nie znajdzie żadnych folderów Java w ‘Program files’, tylko w ‘Program files(x86)’, a próba wpisywania ścieżek do folderów 64-bitowych w ‘Program files’ będzie powodowała wyświetlenie błędu systemu operacyjnego, informującego, że nie odnaleziono pliku o podanej ścieżce.

Pierwszy plik, jaki należy skopiować, to’WindowsAccessBridge-32.dll’. Ma on trafić do folderu ‘%systemroot%\SYSWOW64’. Nie jest to pomyłka. w przypadku wklejania plików do katalogu głównego Windows i jego podkatalogów ‘System32’ i ‘SYSWOW64’ sugerowanie się liczbami w nazwach plików i zamienianie lokalizacji tych plików jest błędne, na co szczególnie polecam zwrócić uwagę.

Drugi plik – ‘WindowsAccessBridge-64.dll’ trzeba wkleić do folderu ‘%systemRoot%\system32’.

Te dwa pliki, powinny znaleźć się w systemie niezależnie od tego, czy ktoś zainstalował w 64-bitowym systemie tylko środowisko Java w wersji 32-bitowej, czy w obu wersjach.

Teraz wymienię pliki niezbędne przy zainstalowanej wersji Java 32-bit. Są to JavaAccessBridge-32.dll’ i ‘JAWTAccessBridge-32.dll’. Należy wkleić je do folderu ‘%ProgramFiles(x86)%\java\jre7\bin’.

Plik o nazwie ‘Accessibility.properties’ musi się znaleźć w obu wersjach i nieprzypadkowo wymieniam go właśnie tutaj, aby uniknąć powtarzania tego przy opisie kopiowania plików dla 64-bitowego środowiska Java. Procedura instalacji jest i tak trudna, nawet bez kilkukrotnego wymieniania tych samych nazw plików. Ścieżka dla wersji 32-bitowej to ‘%ProgramFiles(x86)%\java\jre7\lib’, a dla wersji 64-bitowej – ‘%ProgramFiles%\java\jre7\lib’.

Szósty plik, ponownie tylko dla wersji 32-bitowej, o nazwie ‘Access-bridge-32.jar’ powinien trafić do folderu ‘%ProgramFiles(x86)%\java\jre7\lib\ext’. Siódmy, ostatni plik dla środowiska 32-bitowego należy, podobnie jak plik piąty, wkleić do 32-bitowego i 64-bitowego środowiska Java w systemie 64-bitowym. Plik ten ma nazwę ‘jaccess.jar’ i w wersji 32-bitowej powinien znaleźć się w folderze ‘%ProgramFiles(x86)%\java\jre7\lib\ext’, a jeśli ktoś ma zainstalowaną wersję 64-bitową, to powinien wkleić siódmy plik do folderu ‘%ProgramFiles%\java\jre7\lib\ext’.

To już wszystkie 32-bitowe pliki, wymienię teraz wszystkie pozostałe 64-bitowe pliki wraz z lokalizacjami docelowymi. Jeśli ktoś nie instalował 64-bitowej wersji środowiska na 64-bitowym systemie, może pominąć te pliki i sprawdzić, czy Java AccessBridge został zainstalowany poprawnie.

Ósmy plik nazywa się ‘JavaAccessBridge-64.dll’, a dziewiąty to ‘JAWTAccessBridge-64.dll’. Powinny one trafić do folderu ‘%ProgramFiles%\java\jre7\bin’. Dziesiąty, ostatni już plik w 64-bitowym systemie Windows, o nazwie ‘Access-bridge-64.jar’ należy umieścić w folderze ‘%ProgramFiles%\java\jre7\lib\ext’.

Włączenie Java AccessBridge w najnowszej wersji Java 7 w systemach Windows Vista i Windows 7

Jeśli zdecydowaliście się na instalację najnowszej wersji Java w systemach Vista i 7, to powyższa żmudna procedura nie będzie konieczna, aby Java działała poprawnie z programami typu screenreader przy użyciu Java AccessBridge.

Aby włączyć Java AccessBridge w systemie Windows, należy wcisnąć klawisze ‘Windows+r’, w oknie dialogowym ‘Uruchamianie’ trzeba wpisać bez cudzysłowów ‘Control Panel’.

Otworzy się ‘Panel sterowania’, w którym, wciskając literkę c, odszukujemy element o nazwie: ‘Centrum ułatwień dostępu’, a w nim, za pomocą klawiszy Tab lub Shift+Tab przechodzimy do linku ‘Używaj komputera bez ekranu’. Następnie zaznaczamy pole ‘unenable JavaAccessBridge’. Teraz klawiszem Tab trzeba przejść do przycisku ‘Ok.’ lub ‘Zapisz’, w zależności od wersji systemu i wcisnąć Enter. Różnice w nazewnictwie w poszczególnych elementach w Windows Vista i Windows 7 mogą być dość znaczne, dlatego należy zwracać uwagę na podobieństwo nazw opcji.

Instalacja Java AccessBridge 2.0.2 została zakończona. Użytkownicy NVDA i Jaws mogą teraz zamknąć i ponownie uruchomić swój screenreader i sprawdzić, czy aplet Java w ‘Panelu sterowania’ będzie odczytywany. Aby to zrobić, trzeba wcisnąć klawisze ‘Windows+r’, w oknie dialogowym ‘Uruchamianie’, w polu edycyjnym wpisać polecenie ‘Control panel’, a następnie literą j odszukać opcję ‘Java’ lub ‘Java32’ i wcisnąć na nim Enter. Może się zdarzyć tak, że okno ‘Java Control Panel’ nie pojawi sie na pierwszym planie, należy wtedy klawiszami Alt+Tab przemieścić się między wszystkimi otwartymi oknami i puścić klawisz Alt, gdy program powie ‘Java Control Panel’. Jeśli procedura kopiowania plików została przeprowadzona prawidłowo, pod klawiszem Tab będą odczytywane opcje np. ‘General Tab’, ‘Settings’ i inne. Jeśli procedura przebiegła niepoprawnie, okno będzie niedostępne.

Użytkownicy przenośnej wersji NVDA nie mogą korzystać z Java AccessBridge.

Wszyscy, którzy chcą korzystać z Javy pod kontrolą Window-Eyes, powinni pobrać i zainstalować ten skrypt: https://www.gwmicro.com/App_Central/Apps/Download/?scriptid=1222

Przed rozpoczęciem pobierania należy na kilka minut wyłączyć oprogramowanie zabezpieczające. Po pobraniu pliku postępujemy zgodnie z instrukcją wyświetlaną na ekranie. Okienko i skrypt są wprawdzie w języku angielskim, ale przyciski ‘Next’, ‘Back’, ‘Cancel’ i ‘Browse’ zna chyba każdy. Zalecam instalację na proponowanych ustawieniach. Po jej zakończeniu otwieramy menu ‘Start’, podmenu ‘Programy’/‘Wszystkie programy’, tam odszukujemy i rozwijamy podmenu ‘We4Java’, a na koniec wybieramy opcję ‘Install We4Java in a Java Environment’. W oknie, które się wyświetli należy odpowiedzieć ‘Tak’ na pytanie o chęć instalacji We4Java w zainstalowanym środowisku Java. Po poprawnej instalacji należy wcisnąć przycisk ‘Ok.’ i zamknąć okienko zarządzania skryptem We4Java. Po restarcie Window-Eyesa możemy przetestować działanie skryptu i Java Accessbridge, podobnie jak to robiliśmy w przypadku NVDA, Jawsa i Java Control Panel. W przyszłości, to jest od następnej pełnej wersji Window-Eyesa, instalacja osobnego skryptu nie będzie konieczna, dotyczy to więc tylko  Window-Eyesa od wersji 7.02 do 7.5.4.1.

Internet Explorer 9 – instalacja wtyczki do obsługi formatu video WepM

Użytkownicy aktywnie korzystający z serwisu Youtube powinni doinstalować, dostarczoną przez Google, wtyczkę do obsługi formatu WepM, w którym prezentowana jest część zawartości Youtube’a.

Można ją pobrać ze strony http://tools.google.com/dlpage/webmmf

Strona dostępna jest jedynie w angielskiej wersji językowej, jednak dość łatwo się w niej odnaleźć, nawet jeżeli nie znamy tego języka. Należy odszukać nagłówek o treści ‘WebM Video for Microsoft Internet Explorer 9 (Preview)’ i strzałką w dół dojść do łącza o treści ‘Download WebM for IE9’, a następnie je aktywować.

Na kolejnej stronie należy odnaleźć przycisk ‘Accept and install’ i wcisnąć na nim klawisz Enter. Po zainstalowaniu dodatku należy użyć przycisku ‘Close’.

Internet Explorer 9 – instalacja list ochrony przed śledzeniem

Użytkownicy programu Firefox już od dawna mogą odfiltrowywać adresy dodające do zawartości przeglądanych stron denerwujące reklamy i niepotrzebne ramki z reklamami osadzonymi. Służy do tego dodatek AdBlock Plus. Wszyscy, którzy mają możliwość używania Internet Explorer w wersji 9 mogą teraz korzystać z tych samych list filtrowania, co w wymienionym dodatku z przeglądarki Mozilli.

Listy ochrony przed śledzeniem to specjalny typ dodatków, których nie pobieramy na nasz komputer, a jedynie wskazujemy przeglądarce, skąd ma pobrać taką listę. Wszystkim, którzy chcą osiągnąć podobny efekt, co korzystający z Adblock Plusa, proponuję użycie list ochrony przed śledzeniem dostępnych na stronie http://dayngo.com/static/filter.html.

Stan poszczególnych list ochrony przed śledzeniem sprawdzamy w oknie dialogowym ‘Zarządzanie dodatkami’, po wybraniu opcji ‘Ochrona przed śledzeniem’. Można w każdym momencie włączyć lub wyłączyć daną listę, a także sprawdzić datę jej ostatniej aktualizacji.

Internet Explorer 8 i 9 – cechy wspólne i różnice

Ustawienia wspólne i zarządzanie dodatkami

Obie wersje przeglądarki mają podobny interface, jednak konieczne jest opisanie pewnych funkcji, aby nowym użytkownikom ułatwić zaprzyjaźnienie się z tą przeglądarką. Po zainstalowaniu dodatków pora przejść do personalizacji programu. Użytkownicy korzystający z Internet Explorera już od jakiegoś czasu mogą zauważyć pewne spowolnienie, niespodziewane zamykanie się programu i generowanie błędów. Powody mogą być różne, w zależności od kondycji systemu i zabezpieczeń, ale najczęstszą przyczyną są nieprawidłowo działające dodatki, zbyt duża ich ilość, a także konflikty między nimi. Często, instalując różne programy, jak np. Nero, Skype, uTorrent, CCleaner, a nawet Winamp, nieświadomie wgrywamy również dodatki do przeglądarek, które uruchamiają się i działają w tle. Niektóre, jak Google Toolbar, polecam odinstalować, a inne, takie jak dodatki od Microsoft Office tylko wyłączyć.

Aby sprawdzić, jakie dodatki są zainstalowane w Internet Explorerze, otwieramy menu ‘Narzędzia’ i wybieramy polecenie ‘Zarządzaj dodatkami’. Większość dodatków należy do grupy ‘Paski narzędzi i rozszerzenia’. Klawiszem Tab przechodzimy do listy rozwijanej ‘Filtruj’ i wciskamy literkę w, aby wybrać wszystkie dodatki, następnie przechodzimy do listy dodatków, aby ją przejrzeć. Zawartość listy będzie u każdego inna, gdyż jest zależna od wielu czynników. Podam tylko ogólną listę dodatków, które polecam pozostawić włączone. Najważniejsze są te wymienione wcześniej – Flash i Java w obu wersjach oraz wtyczka do obsługi WepM w Internet Explorer 9. Oprócz tego powinny zostać włączone dodatki od programu antywirusowego, które pomagają w sprawdzaniu ruchu internetowego w protokołach FTP i HTTP oraz filtrowaniu zagrożeń, wykorzystywanym np. przez aplikacje z grupy Kaspersky oraz AVG Antivirus. Proponuję oszczędzić dodatki z grupy Windows Media Components, a także Silverlight. W tym ostatnim formacie można np. odtwarzać audycje umieszczane po emisji na antenie na stronach TVP. Wersja 5. jest dostępna przez Microsoft Update.

Niektóre dodatki można usunąć bezpośrednio z interfejsu Internet Explorera, korzystając z dostępnego przycisku lub linku ‘Usuń’. Inne, jak Google Toolbar, trzeba niestety odinstalować z poziomu ‘Panelu Sterowania’, (zakładka ‘Dodaj lub usuń programy’ w systemie Windows XP lub ‘Programy i funkcje’ w systemach Windows Vista i Windows 7). Na liście dodatków umieszczonych jest często kilka dodatków z tej samej grupy, ale pokazane są one jako osobne aplikacje. Jednak ich wyłączanie i włączanie jest zależne. Przykładowo, jeśli na liście są trzy dodatki Java, to wyłączenie jednego z nich spowoduje dezaktywację wszystkich trzech dodatków zależnych. W oknie ‘Zarządzanie dodatkami’ warto jeszcze zwrócić uwagę na dwie opcje. Trzeba przejść tabulatorem do przycisków opcji i odszukać pozycję ‘Dostawcy wyszukiwania’, a następnie pole wyboru ‘Nie zezwalaj programom na sugerowanie zmiany domyślnego dostawcy wyszukiwania’. Uchroni to przed wyskakującymi alertami np. pasków narzędzi czy serwisów proponujących zmianę dostawcy wyszukiwania, pomoże też zablokować zmiany dostawcy wyszukiwania bez informowania użytkownika.

Druga opcja to pole wyboru ‘Wyszukaj na pasku adresu’, którego zaznaczenie spowoduje, że wpisany na pasku adresu tekst, gdy nie pasuje do żadnego bezpośredniego adresu w sieci, zostanie przekierowany do serwisu domyślnego dostawcy wyszukiwania. Jeśli adres jest poprawny, to otworzy się żądana strona. Jeśli zdarzy się tzw. Literówka, to na stronie wyników wyszukiwania można będzie wybrać poprawny link, zamiast ponownie wpisywać adres strony. Z tego właśnie powodu polecam używanie paska adresu (skrót alt+a), a nie okna dialogowego ‘Otwieranie’ (Ctrl+o).

Gdy ktoś nie używa serwisu i usług Windows Live, polecam przejść na przycisk opcji ‘Akceleratory’ i usunięcie dodatków związanych z Windows live.

Kolejna wspólna funkcja obu wersji programu to widok zgodności. Aby zmienić jego ustawienia, należy wejść do menu ‘Narzędzia’, wybrać polecenie ‘Ustawienia widoku zgodności’. W oknie dialogowym ‘Ustawienia widoku zgodności’ można: dodać bieżącą stronę do listy wyświetlanych w widoku zgodności, włączyć lub wyłączyć listę stron wyświetlanych w widoku zgodności, prowadzoną przez Microsoft, włączyć wyświetlanie wszystkich stron w widoku zgodności, a także zmienić sposób wyświetlania stron w sieci intranet.

Na sam koniec konfiguracji wspólnej dla obu wersji proponuję odznaczenie w menu ‘Widok’ (Alt+w), w podmenu ‘Paski narzędzi’ dwóch elementów: ‘Pasek poleceń’ i ‘Pasek ulubionych’, oraz zaznaczenie w tym samym podmenu polecenia ‘Pasek menu’.

Filtrowanie InPrivate w Internet Explorerze 8 i 9, a funkcja ochrony przed śledzeniem w wersji Internet Explorer 9

W programie Windows Internet Explorer 8 pojawiła się nowa funkcja – filtrowanie InPrivate. Działa ona w ten sposób, że po wciśnięciu skrótu klawiszowego Ctrl+Shift+p otwiera się nowe okno przeglądarki, a program nie zapisuje historii przeglądania z tego okna, plików Cookie i w ogóle żadnych śladów z sesji. Polecam używanie tego trybu filtrowania w serwisach bankowości elektronicznej, sklepach internetowych czy allegro.pl.

Listy ochrony przed śledzeniem to funkcja podobna do filtrowania InPrivate. Są to filtry antyreklamowe, które blokują zawartość witryn firm trzecich, ładujących się razem ze stronami, na które wchodzi użytkownik. W filtrowaniu InPrivate użytkownik w większości sam, jedynie z niewielką pomocą przeglądarki, musi tworzyć taką listę, w Internet Explorer 9 używane są listy dostępne wcześniej dla Firefoxa. Pochodzą one z sieci i są aktualizowane dość często. W Internet Explorer 8 dodatkiem jest lista tworzona przez użytkownika, która w tej wersji przeglądarki wyświetla się w grupie dodatków ‘Filtrowanie InPrivate’. W wersji 9. ta grupa dodatków zmienia nazwę na ‘Ochrona przed śledzeniem’.

Pasek informacji w Internet Explorer 7 i 8 kontra pasek powiadomień w Internet Explorer 9

W programie Internet Explorer 7 i 8, gdy wymagane jest jakieś działanie użytkownika (potwierdzenie pobrania pliku, odblokowanie zablokowanej zawartości), wyświetlany jest pasek informacji. Aby przesunąć kursor na pasek informacji, należy kliknąć kursorem myszy screenreadera, np. kursorem Jaws, myszką Window-Eyes czy NVDA w komunikat w górnej części okna. Okno przeglądarki po wyświetleniu się paska informacji trzeba wcześniej zmaksymalizować. Pasek informacji wyświetla się tuż pod paskiem menu. Można się też do niego przesunąć klawiszami Shift+Tab, ale trzeba wcześniej przejść kursorem screenreadera do początku strony i dopiero wtedy wcisnąć Shift+Tab. Aby wcisnąć przycisk na pasku informacji i rozwinąć menu umożliwiające podjęcie akcji związanej z wyświetlonym komunikatem, należy użyć Spacji. W angielskiej wersji przeglądarki skrótem do przejścia na pasek informacji jest Alt+n, jednak w polskiej wersji otwiera on menu ‘Narzędzia’.

W Internet Explorer 9 jest dużo szybciej i łatwiej. Pasek informacji przeistoczył się w tzw. pasek powiadomień, zwiększyła się też jego funkcjonalność. A oto przykłady sytuacji, w której pojawia się pasek powiadomień i informacja, jak z nim pracować. Gdy na stronie zostaną pierwszy raz podane dane logowania, można zdecydować, czy program ma zapamiętać wpisane dane, czy ma ich nie pamiętać w ogóle dla tej witryny. Przycisk ‘Tak’ jest standardowym przyciskiem, natomiast przycisk ‘Nie’ jest przyciskiem podziału, tj. takim, który po wciśnięciu Spacji wykona akcję domyślną ‘Nie, nie pamiętaj hasła teraz’. Gdy jednak zostanie wciśnięta strzałka w dół, z menu może zostać wybrane polecenie, aby funkcja autouzupełniania pomijała zawsze tę stronę. Kiedy wyświetli się taki komunikat, screenreadery obsługujące Internet Explorer 9 odczytają go. Skrót do przejścia na pasek powiadomień to Alt+f, dalej interakcja jest prosta. W przypadku, gdy pobierany jest plik, na pasku powiadomienia wyświetlą się dwa przyciski: ‘Zapisz’, który jest przyciskiem podziału i ‘Uruchom’/‘Otwórz’, w zależności od typu pobieranego pliku. Wciśnięcie Spacji na przycisku ‘Zapisz’ powoduje zapisanie pliku w domyślnej lokalizacji pobierania. Jeśli użytkownik nie zmieniał jej w trakcie konfiguracji aplikacji, to domyślnym folderem jest: c:\users\nazwa użytkownika\downloads.

Pobieranie plików

W programie Internet Explorer 8, po wciśnięciu klawisza Enter na linku bezpośrednim, wyświetla się okno ‘Pobieranie pliku’. Można z jego pomocą zapisać lub otworzyć plik, uruchomić program albo anulować pobranie pliku. Po wybraniu linku niebezpośredniego – przeładowującego stronę, trzeba często potwierdzać chęć pobrania pliku w pasku informacji i wcale nie jest to wygodne. W nowszej wersji programu lepiej rozwiązano tę kwestię. Po wciśnięciu przycisku: ‘Zapisz’ w oknie dialogowym ‘Pobieranie pliku’ nie rozpoczyna się pobieranie, ponieważ program prosi o potwierdzenie lokalizacji, wyświetlając kolejne okno dialogowe: ‘Zapisywanie jako’. Pobieranie jest ustawione na ostatniej lub domyślnej lokalizacji pobierania. Rozpoczyna się ono po wciśnięciu przycisku ‘Zapisz’.

W 9-tce okno pobieranie plików zostało zastąpione przez menedżer pobierania, podobny do występującego w programie Firefox, również dostępnego pod tym samym skrótem, czyli Ctrl+j. Po wybraniu na stronie linku do pliku, wyświetla się pasek powiadomień. Są na nim trzy przyciski: ‘Otwórz’/‘Uruchom’ oraz ‘Zapisz’, przy czym jest on przyciskiem podział, oraz ‘Anuluj’. Jeśli ktoś wcześniej ustawił sobie domyślny folder pobierania, wystarczy, że wciśnie Spację na przycisku ‘Zapisz’ na pasku powiadomień, a następnie przycisk ‘Zamknij’. Jeśli wymagana jest zmiana lokalizacji pobierania, to na przycisku ‘Zapisz’ wciskamy strzałkę w dół i z menu wybieramy polecenie ‘Zapisz jako’. Po wybraniu lokalizacji i ponownym wciśnięciu ‘Zapisz’, wracamy na stronę. Wciskamy ponownie Alt+f oraz Spację na przycisku ‘Zamknij’. Pliki będą pobierać się w tle. Jeśli przeglądarka zostanie zamknięta w czasie pobierania plików, to pobieranie zostanie zatrzymane i po ponownym uruchomieniu będzie konieczne wznowienie go w menedżerze pobierania. Można zamykać inne okna przeglądarki, gdy otwarte jest okno menedżera pobierania, w którym śledzimy postęp pobierania plików. Aby skonfigurować opcje pobierania, w oknie programu Internet Explorer 9 trzeba wcisnąć Ctrl+j, aby otworzyć okno ‘Pobieranie plików’. W menedżerze pobierania trzeba aktywować link ‘Opcje’ i dostosować ustawienia. Uwaga, gdy filtr Smart Screen blokuje plik, w menedżerze pobierania, obok pobranego pliku pojawia się przycisk ‘Akcje’. Jeżeli ta sytuacja wystąpi, gdy menedżer pobierania nie jest wyświetlany, przycisk ‘Akcje’ wyświetla się na pasku powiadomień. Wtedy trzeba wcisnąć Ctrl+j, aby otworzyć okno pobieranie plików, a kursor domyślnie ustawi sie na liście pobieranych plików na pierwszym od góry, czyli ostatnio pobieranym. Należy wtedy wybrać plik i strzałką w prawo dojść do przycisku ‘Akcje’, wcisnąć go i w oknie , które się pojawi, wybrać przycisk ‘Uruchom’ (w przypadku programu) lub ‘Otwórz’ (dla plików).

Pole wyszukiwania w Internet Explorer 8, czyli wielka zaleta i pole wyszukiwania w Internet Explorer 9, czyli wielka wada

W programie Internet Explorer 8, gdy domyślny dostawca wyszukiwania jest już skonfigurowany, można wyszukiwać tekst bez wchodzenia na stronę Google’a. Aby to zrobić należy wcisnąć Ctrl+e, a kursor znajdzie się w polu wyszukiwania przeglądarki, screenreader powie np. „Google – pole edycyjne” Można wpisywać szukaną frazę, następnie wcisnąć Enter. Gdy chcemy tymczasowo zmienić dostawcę wyszukiwania, ale nie zmieniać domyślnego ustawienia, to, będąc w polu wyszukiwania Internet Explorer 8, wciskamy klawisz Tab, aby przejść na przycisk ‘Wyszukaj’, a następnie kombinację Ctrl+strzałka w dół i z menu kontekstowego wybieramy tymczasowego dostawcę wyszukiwania.

W programie Internet Explorer 9 pole wyszukiwania i pasek adresu zostały zintegrowane w jednej kontrolce, co może dezorientować doświadczonych użytkowników programu, a nowych dziwić. W tej wersji programu tymczasowa zmiana dostawcy wyszukiwania z poziomu klawiatury jest niemożliwa, można to zrobić tylko na stałe, zmieniając domyślnego dostawcę wyszukiwania przy pomocy okna dialogowego ‘Zarządzanie dodatkami’.

Opcje internetowe w Internet Explorer 8 i 9

Przedstawię tutaj tylko kilka opcji, ważnych dla niewidomych i słabowidzących użytkowników, a także niektóre ciekawe funkcje. Nie ma wielu różnic pomiędzy jedną a drugą wersją w samym programie, jest natomiast znaczna różnica między używanymi systemami operacyjnymi. Aby otworzyć okno ‘Opcje internetowe’, należy z menu ‘Narzędzia’ wybrać to właśnie polecenie.

Z zakładki ‘Ogólne’ przydać mogą się opisane poniżej opcje.

Ustawienie strony startowej jest w obu wersjach i we wszystkich systemach bardzo proste. Wystarczy wejść na stronę, która ma być otwierana przy starcie przeglądarki. Po uruchomieniu programu z załadowaną preferowaną stroną startową, otwieramy okno ustawień. W oknie dialogowym ‘Opcje internetowe’ należy w zakładce ‘Ogólne’ wcisnąć przycisk ‘Użyj bieżącej’, następnie przycisk ‘Zastosuj’ i zatwierdzić.

Aby żadna strona nie ładowała się przy starcie przeglądarki, należy nacisnąć przycisk ‘Użyj pustej’. Można też włączyć otwieranie kilku stron na kilku kartach przy uruchamianiu Internet Explorera.

Kolejny ważny przycisk z tej zakładki opcji internetowych, to niezbyt szczęśliwie przetłumaczone ‘Ustawienia przeglądania tabulatorem’. Chodzi o przeglądanie na kartach. W oknie, które się otworzy po wciśnięciu tego przycisku możemy m. in. wybrać sposób otwierania nowych linków (na nowej karcie czy w nowym oknie), ustawić sposób otwierania linków z aplikacji zewnętrznych (w nowym oknie lub w otwartym już oknie przeglądarki w nowej karcie). Po ustawieniu wciskamy OK, wracamy do zakładki ‘Ogólne’. Kolejny ważny przycisk to języki… Możemy tam ustawić listę swoich preferowanych języków wyświetlania stron.

Jest w tej zakładce jeszcze jedna ważna opcja – ‘Dostępność’. W zakładce jej ustawień można włączyć ignorowanie kolorów i styli, ustawić własny sposób formatowania stron przez własny arkusz stylów (dla zaawansowanych). Przy możliwościach dzisiejszych screenreaderów nie polecam modyfikowania tych opcji, chyba, że niewidomy sam korzysta z danego komputera lub przynajmniej przeglądarki. Widzącym zmiana tych ustawień często utrudnia przeglądanie. Opcji z zakładek ‘Zabezpieczenia’, ‘Zawartość’ i ‘Połączenie’ w większości przypadków modyfikować nie trzeba, w zakładce ‘Prywatność’ można jedynie zainteresować się polem wyboru ‘Nie zezwalaj witrynom sieci WEB na żądanie fizycznej lokalizacji’.

Teraz proponuję przejść do zakładki ‘Programy’, gdyż tam jest najwięcej rozbieżności do wyjaśnienia.

Użytkownicy Windowsa XP w oknie ‘Opcje internetowe’ w zakładce ‘Programy’ znajdą kilka list rozwijanych, w których można wybrać aplikacje domyślne do różnych zastosowań (edytor HTML, poczta e-mail, grupy dyskusyjne, wywołanie internetowe, kalendarz, lista kontaktów itd.) Użytkownicy Windows Vista i Windows 7 znajdą tylko listę rozwijaną ‘Edytor HTML’, we wszystkich wersjach programu i systemach na tej zakładce jest pole wyboru ‘Powiedz mi, jeśli Internet Explorer nie jest domyślną przeglądarką sieci Web’. Opcja ważna tylko dla tych, którzy chcą domyślnie używać tej przeglądarki. Użytkownicy systemów Vista i 7 nie znajdą pozostałych list rozwijanych z aplikacjami do wyboru, znajdą natomiast przycisk ‘Ustaw programy’, który otwiera aplet ‘Programy domyślne’ w ‘Panelu sterowania’. Nie jest to tak wygodne rozwiązanie i okienko, jak w Windows XP.

W zakładce ‘Zaawansowane’ opiszę tylko ustawienia z grupy ‘Dostępność’. Wszyscy, którzy używali programu Internet Explorer 8 i zaktualizowali go do wersji 9. mogą się zdziwić, że program nie odtwarza systemowych dźwięków nawigacyjnych, co było znakiem szczególnym przeglądarki od czasów wersji 6. Aby przywrócić odtwarzanie dźwięków zdarzeń znane z wcześniejszych wersji programu, w oknie ‘Opcje internetowe’ na zakładce ‘Zaawansowane’ przechodzimy do drzewa ustawień, rozwijamy grupę ‘Dostępność’ i przełączamy opcję ‘Odtwarzaj dźwięki systemowe’ ze stanu OFF na ON. Po potwierdzeniu operacji przyciskami ‘Zastosuj’ i OK oraz ponownym uruchomieniu przeglądarki dźwięki w Internet Explorerze wrócą do stanu sprzed aktualizacji.

Pozostałe opcje dostępności to: ‘Przenieś karetkę systemową ze zmianami fokusu/wyboru’, (przydatne słabowidzącym do śledzenia kursora np. w formularzach, w menu itp.), ‘Resetuj rozmiar tekstu do średniego w czasie powiększenia’ (przydatne przy użyciu programów powiększających  do rozwiązywania pewnych konfliktów, zapobieganiu podwójnemu powiększeniu tekstu), ’Resetuj rozmiar tekstu na średni dla nowych okien i kart’, ‘Resetuj stopień powiększenia dla nowych okien i kart’.

Niewątpliwie do ciekawych opcji należy ‘Włącz przeglądanie przy użyciu kursora w nowych oknach i kartach’. Ustawienie to może pomóc słabowidzącym w śledzeniu fokusa, gdy używają lupy systemowej. Użytkownikom zestawów typu Jaws +Magic nie polecam tej opcji, gdyż mają one swoje mechanizmy tego typu (kursor wirtualny Jaws wskazywany jest przez karetkę Magic).

Ostatnia opcja z tej grupy ‘Zawsze rozwijaj tekst alternatywny dla obrazów’ została dodana znacznie po czasie. Dziś NVDA czy Jaws same odnajdują tekst alternatywny w atrybutach. Dawniej były z tym kłopoty i taka opcja przydałaby się bardzo, a do takich rzeczy używano aplikacji Webformator.

To wszystkie, godne uwagi opcje z tego okna. Więcej o szczegółowych ustawieniach w oknie ‘Opcje internetowe’ w pomocy Windows, na stronach Microsoft oraz pomocy programu Internet Explorer w systemie Windows XP.

Cofanie aktualizacji programu w systemach Windows Vista i Windows 7

Użytkownicy, którzy chcą powrócić do poprzedniej wersji programu po niechcianej i niekontrolowanej aktualizacji mogą odinstalować wersję 9 i powrócić do wersji 8.

Aby to zrobić, należy otworzyć ‘Panel sterowania’, wybrać aplet ‘Programy i funkcje’, aktywować link ‘Wyświetl zainstalowane aktualizacje’. W oknie, które się pokaże, na liście odnaleźć element: ‘Windows Internet Explorer 9’, a następnie z menu kontekstowego wybrać ‘Odinstaluj’. W kolejnym oknie potwierdzamy chęć odinstalowania aktualizacji programu. Po zakończeniu deinstalacji system wyświetli monit z pytaniem o ponowne uruchomienie komputera. Po restarcie Internet Explorer wróci do poprzedniej wersji.

Aby zablokować automatyczną aktualizację przeglądarki, należy otworzyć Menu Start, z podmenu ‘Programy’ lub ‘Wszystkie programy’ wybrać Windows Update. W Windows Update trzeba wskazać polecenie ‘Sprawdź, czy są aktualizacje’. Po zakończeniu sprawdzania należy wybrać link ‘X aktualizacji jest dostępnych’, gdzie X oznacza liczbę dostępnych aktualizacji, lub ‘Wyświetl dostępne aktualizacje’. Na liście dostępnych aktualizacji odnajdujemy Windows Internet Explorer 9, odznaczamy Spacją pole wyboru przy tej aktualizacji i z menu kontekstowego wybieramy polecenie ‘Ukryj’, wciskamy przycisk OK i zamykamy okno aplikacji. Od tej pory program nie zaktualizuje się automatycznie i zniknie z listy dostępnych aktualizacji w Windows Update. Można go zawsze przywrócić, używając linku ‘Przywróć ukryte aktualizacje’, w głównym oknie Windows Update.

Podsumowanie

Program Internet Explorer to bardzo dobra przeglądarka i choć ma wiele wad w obu najnowszych wersjach i dwa zamienniki, to jednak współpracę ze screenreaderami rozwijała dłużej niż np. Firefox, co widać doskonale w przypadku Jawsa czy Window-Eyesa. Polecam ten program, bo Firefox, choć często szybszy, ma jedną wadę – może być dużo mniej stabilny, a zależy to w znacznej mierze nie tylko od dodatków, ale i od konfiguracji systemu. Przeglądarka Internet Explorer jest tak naprawdę lepiej zintegrowana z systemem Windows, nie twierdzę jednak, że nie ma wad. Moim zdaniem najlepszym rozwiązaniem jest korzystanie z obu przeglądarek na zmianę, np. Facebook tylko w Internet Explorerze, duże strony jak chip.pl, dobre programy.pl, wp.pl, onet.pl czy interia.pl tylko w Firefoksie. Należy też zwrócić uwagę na to, że w różnych przeglądarkach różne screenreadery mogą odczytywać strony trochę inaczej. Starałem się opisać wszechstronną konfigurację programu, nie wnikając w szczegóły ustawień okna opcji internetowych, zwracając uwagę na ogólniki, prowadząc systematycznie przez interfejs programu w ten sposób, żeby niedoświadczonym użytkownikom łatwo i szybko przyszło podstawowe skonfigurowanie przeglądarki. A zatem miłego przeglądania.

Kamil Żak