Do noszenia różnych gadżetów elektronicznych zaczynamy się po trosze przyzwyczajać. Smartphony nie robią już dzisiaj na nikim wrażenia. Zegarki potrafią coraz więcej. Bywają i takie, które próbują zastąpić telefon. Nie dziwi więc, że inżynierowie opracowali prototyp wykrywacza przeszkód właśnie w formie do noszenia na sobie. Zbudowane w Massachusetts Institute of Technology urządzenie składa się z wyposażonej w możliwość widzenia głębi kamery 3D, pasa, na którym umieszczono kontrolowane niezależnie od siebie elementy wibrujące oraz interfejsu brajlowskiego do pokazywania użytkownikowi informacji o otoczeniu. Gadżet został także wyposażony w elementy sztucznej inteligencji. Inteligentny wykrywacz przeszkód, bo tym w istocie jest omawiane tutaj urządzenie, zaprojektowano jako narzędzie wspomagające poruszanie się z białą laską, ale można go używać także jako alternatywy dla niej.
Dlaczego urządzenie zasługuje na uwagę?
Wierni czytelnicy Tyfloświata zapewne pamiętają, że idea wykrywania przeszkód w otoczeniu osoby niewidomej lub słabowidzącej nie jest niczym nowym. Wśród produktów wspomagających poruszanie się można znaleźć wiele urządzeń tego rodzaju. W większości wypadków są to jednak narzędzia, które albo komunikują się z nami dźwiękiem, co jak wiemy ma dla osoby niewidomej wiele wad, albo, jeśli nawet dźwięk zastąpiono wibracją, wymagają aktywnego kierowania wykrywacza w stronę, gdzie spodziewamy się coś wykryć.
Urządzenie opracowane w MIT wykorzystuje wibratory rozmieszczone na brzuchu użytkownika. Po serii testów stwierdzono, że przesyłanie bodźców do tego obszaru jest najlepiej tolerowane. Wibracje dają się dobrze odczytywać, a informacje przekazywane tą drogą nie zakłócają działania innych kanałów zmysłowych. Elementy wibrujące uruchamiane są dopiero wtedy, gdy obiekt widziany przez kamerę odpowiada zadanym kryteriom. Nie będziemy zatem mieć do czynienia z trudną do zrozumienia masą przebiegających przez nasze ciało wibracji.
Jak to działa?
Użytkownik wkłada na szyję futerał, w którym znajduje się kamera, na brzuchu umieszcza pas zaopatrzony w pięć wibratorów, które rozmieszczono równomiernie w taki sposób, że wibracje odczuwa się w przedniej części ciała, a z boku, w miejscu, do którego można wygodnie sięgnąć ręką, przymocowuje będący częścią zestawu mały monitor brajlowski.
Dzięki obróbce danych z kamery za pomocą stworzonych do tego celu algorytmów urządzenie potrafi rozpoznawać płaszczyzny i ich położenie w stosunku do użytkownika. Pozwala to na wykrywanie przeszkód, ale także np. znajdowanie w pomieszczeniu krzeseł i odróżnianie miejsc wolnych od zajętych. Ponieważ każdy z wibratorów można uruchamiać niezależnie od pozostałych, miejsce odczuwania wibracji, będzie nas informować o kierunku, w którym należy spodziewać się przeszkody. Gdy urządzenie przełączymy w tryb szukania krzeseł, kierunek, z którego przychodzi wibracja, będzie tym, w którym należy się udać, by znaleźć wolne krzesło. O odległości od przeszkód czy poszukiwanych przedmiotów użytkownik może wnioskować podobnie, jak czyni to kierowca korzystający z samochodowego czujnika parkowania. Im bliżej obiektu, tym częstsze wibracje.
Znajdujący się w zestawie monitor brajlowski ma dziesięć znaków ułożonych w dwu rzędach po pięć. Symbole oznaczają rodzaje obiektów w otoczeniu np. „s” dla stołu lub „k” dla krzesła. Każda z pięciu pozycji w linii znaków na monitorze brajlowskim odpowiada przyporządkowanemu jej wibratorowi. Użyto dwóch linii, aby mieć do dyspozycji po dwie pozycje w kolumnie i w ten sposób informować użytkownika o odległości od opisywanego obiektu.
Podczas testów stwierdzono, że tryb wykrywania krzeseł zmniejszył ilość kontaktów użytkowników z obiektami innymi niż krzesła o 80%, a próby z trybem nawigacji polegające na chodzeniu po hallu, po którym spacerowali ludzie, wykazały zmniejszenie liczby kontaktów białej laski z ludźmi o 86%.
Damian Przybyła
Źródło: https://coolblindtech.com/wearable-device-guides-visually-impaired-users-navigate-using-a-3-d-camera/?utm_source=ReviveOldPost&utm_medium=social&utm_campaign=ReviveOldPost
